Erschallet, ihr Lieder, erklinget, ihr Saiten! BWV 172

Erschallet, ihr Lieder, erklinget, ihr Saiten!, BWV 172, (Resoade, cancións; vibrade, cordas!) é unha cantata de igrexa de Johann Sebastian Bach, composta en Weimar en 1714 para o domingo de Pentecoste. Bach dirixiu a primeira interpretación da obra o 20 de maio de 1714 na Schlosskirche, a capela da corte do Palacio ducal. Erschallet, ihr Lieder é unha obra temperá nun xénero ao cal Bach contribuíu posteriormente con ciclos de cantatas completos para todos os eventos do ano litúrxico.^[1]

Bach foi nomeado Konzertmeister en Weimar na primavera de 1714, un posto que requiría da interpretación dunha cantata de igrexa cada mes. Compuxo Erschallet, ihr Lieder como a terceira cantata na serie, a partir dun texto probablemente escrito polo poeta da corte Salomo Franck. Ese texto reflicte aspectos diferentes do Espírito Santo. O libretista incluíu unha mención do día para o que está prescrita a lectura do Evanxeo no único recitativo, e para o peche coral empregou unha estrofa do himno de Philipp Nicolai "Wie schön leuchtet der Morgenstern" (1599).

A obra está composta en seis movementos e instrumentada para catro solistas vocais, coro de catro partes, tres trompetas, timbais, óboe, fagot e unha orquestra de corda de dous violíns, dúas violas, e basso continuo. A orquestra con motivo do día de celebración é festiva en comparación coas dúas obras compostas anteriormente en Weimar. A cantata abre cun coro, seguido polo recitativo, no que as palabras de Xesús con cantadas polos baixos, como vox Christi (voz de Cristo). Unha aria grave con trompetas dirixe á Santísima Trindade e entón unha aria de tenor describe o Espírito que está presente na Creación. A continuación, séguelle un dúo íntimo da Alma (soprano) e o Espírito (alto), no que un óboe interpreta a ornamentada melodía do himno de Martiño Lutero "Komm, Heiliger Geist, Herre Gott" e un violonchelo solista proporciona a liña de baixo. O tema da intimidade entre Deus e o Home desenvólvese no seguinte coral, despois de que Bach especificara unha infrecuente repetición do coro de abertura.

Mentres Bach servía como Thomaskantor —director de música de igrexa— en Leipzig dende 1723, interpretou a cantata en varias ocasións, ás veces nunha tonalidade diferente e con trocos na partitura. Os musicólogos están de acordo en que lle gustaba o texto do Evanxeo da cantata, "Se me amas...", e o himno de Pentecoste empregado no dúo, empregando tanto o texto como o himno varias veces. John Eliot Gardiner escribe que Bach "valorou particularmente"^[2] esta cantata. Contén características que utilizou de novo en composicións máis tardías, como cantatas, oratorios e as súas misas, por exemplo movementos con tres trompetas e timbais nun compás ternario para eventos festivos e dúos como símbolo de Deus e o home.

1. ↑ Ambrose 2012.
2. ↑ Gardiner 2006, p. 2.